หน้า 8

วันที่ 8 สิงหาคม พ.ศ. 2555

ยานคิวริออสซิที กับ กลอนลิเมอริก โดย โกวิท วงศ์สุรวัฒน์

มติชนออนไลน์

ได้รับคำบ่นและติงจากแฟนานุแฟนทั้งผู้ใหญ่และผู้เยาว์หลายท่านว่าหมู่นี้ผู้เขียนเอาแต่เรื่องหนักๆเครียดๆ มาเขียน เลยมานั่งทบทวนดูก็เห็นจริงจึงขอเอาเรื่องเบาๆ สัก 2 เรื่อง มาสนองพระเดชพระคุณกันดีกว่า ซึ่งทั้งคู่ก็เป็นข่าวที่ดังๆ เงียบๆ ยังไงพิกลอยู่เหมือนกัน

ข่าวแรกคือเรื่องส่งยานคิวริออสซิทีที่มีน้ำหนัก 1 ตัน ขนาดเท่ารถกระบะ 1 ตันนั่นแหละ บรรทุกยานอวกาศจากโลกเราไปยังดาวอังคารโดยใช้เวลาเดินทาง 8 เดือน 12 วัน ดาวอังคารมีระยะห่างจากโลกประมาณ 56 ล้านกิโลเมตร หรือหากเปรียบเทียบกับระยะทางระหว่างโลกกับดวงจันทร์ก็จะเห็นภาพชัดขึ้น คือ ดาวอังคารห่างจากโลกถึง 145 เท่าของระยะทางระหว่างโลกกับดวงจันทร์ (ดวงจันทร์ห่างจากโลกประมาณ 385,000 กิโลเมตร)

ยานคิวริออสซิทีบรรจุอุปกรณ์สำหรับใช้ในการทดสอบทางเคมีหลายชิ้นมีมูลค่าถึง 77,000 ล้านบาท ซึ่งการส่งยานลงไปก็ด้วยการติดร่มชูชีพพิเศษทิ้งลงไปและให้ยานคิวริออสซิทีตัดร่มชูชีพและปลดแผงกันความร้อนออก เมื่อผ่านเข้าไปในบรรยากาศดาวอังคารได้แล้วและเอาท้องของยานลง โดยมีล้อ 6 ล้อ เป็นระบบกันกระแทกสามารถลงห่างจากจุดที่กำหนดไว้เพียง 450 เมตร

ยานคิวริออสซิทีนี้ใช้พลังงานนิวเคลียร์ในการขับเคลื่อนนะครับ โดยเอาพลูโตเนียมไดออกไซด์ติดไปด้วยถึง 4.8 กิโลกรัม เป็นเชื้อเพลิง มีกล้องเลเซอร์ละลายหินได้และวิเคราะห์องค์ประกอบของเคมีได้ด้วย นอกจากนี้ยังมีแขนหุ่นยนต์ที่ทำงานได้สารพัด อ้อ! มีล้อหกล้อหมุนได้ 360 องศา แบบว่าเอายานคิวริออสซิทีลงได้โดยสวัสดิภาพเที่ยวนี้แล้วเราต้องจะได้ความรู้ใหม่ๆ เกี่ยวกับดาวอังคารอีกเพียบเลยละครับ

ท่านผู้อ่านคงจะสงสัยว่า "แล้วจะรู้ไปหาพระแสงด้ามยาวกันไปทำไม?"

คือยังงี้ครับ การแสวงหาความรู้เพราะอยากรู้นั้นเป็นเรื่องของวิทยาศาสตร์-ปรัชญา ส่วนการเอาความรู้มาดัดแปลงใช้เป็นประโยชน์นั้นเป็นเรื่องของเทคโนโลยีครับ

หากไม่มีคนประเภทต้องการหาความรู้เพียงเพื่อให้รู้ (Knowledge for its own sake) แล้วพวกเทคโนโลยี
ก็จะไม่มีพื้นฐานอะไรไปดัดแปลงให้เป็นของมีประโยชน์ต่อมนุษยชาติได้ ดังนั้น การทดลอง ค้นคว้าวิจัยเพื่อความรู้บริสุทธิ์นั้นจึงเป็นสิ่งที่จำเป็นและมีราคาแพง

น่าเสียดายที่คนไทยและรัฐบาลไทยไม่ตระหนักในเรื่องนี้ทำให้คนไทยเราจึงเป็นชาติที่ซื้อเทคโนโลยีสำเร็จเขาเพียงถ่ายเดียว (เราผลิตวิศวกรคุมเครื่องจักรมากกว่าวิศวกรสร้างเครื่องจักร)

หากจะดูเกาหลีใต้เป็นตัวอย่าง เราก็จะเห็นได้ชัดว่าการวิจัยเชิงทดลองของเขานั้นใช้เงินอย่างสูงมาก (ใน พ.ศ.2554 เกาหลีใต้ใช้จ่ายในการวิจัยเป็นเงิน 44.8 พันล้านเหรียญสหรัฐ คิดเป็น 3.0% ของจีดีพี

ส่วนประเทศไทยพ.ศ.2553 ใช้จ่ายในการวิจัยเป็นเงิน 1.46 พันล้านเหรียญสหรัฐ คิดเป็น 0.25% ของจีดีพี)

อีทีนี้จะเปลี่ยนเรื่องไปที่เมืองลิเมอริก ประเทศไอร์แลนด์ เมื่อวันที่ 5 สิงหาคม ทีมฟุตบอลอังกฤษ แมนเชสเตอร์ ซิตี้ ยกทีมบินไปยังไอร์แลนด์เพื่อเล่นเกม

อุ่นเครื่องนัดสุดท้ายกับทีมลิเมอริก ก่อนเตรียมลงฟาดแข้งกับเชลซี ในศึกคอมมูนิตี ชิลด์ ช่วงสุดสัปดาห์ต่อไป ซึ่งผลปรากฏว่าแชมป์พรีเมียร์ลีกถล่มเจ้าถิ่นไป 4-0 แต่มีเรื่องใหญ่ขึ้น เมื่อกาแอล กลิชี่ แบ๊กซ้ายของแมนเชสเตอร์ ซิตี้ ระบุว่า ตนถูกแฟนบอลของเจ้าถิ่นเหยียดเชื้อชาติ

ปากล้วยเข้ามาในสนามระหว่างลงเล่นเกมอุ่นเครื่องกับทีมลิเมอริก (นัยว่ากลิชี่เป็นลิงมาจากแอฟริกาเลยปากล้วยให้)

ความจริงกลิชี่เป็นชาวฝรั่งเศสโดยกำเนิดเลยนะครับ แต่พ่อแม่เป็นชาวเกาะมาร์ตินิกที่ตั้งอยู่ในทะเลแคริบเบียนมีเชื้อสายนิโกร กลิชี่ก็เลยเป็นหนึ่งในนักฟุตบอลผิวดำเล่นฟุตบอลในนามของชาติฝรั่งผิวขาวแถมเล่นเก่งเสียด้วยก็เลยมักโดนริษยาแบบสู้ไม่ได้ก็เลยดูถูก ว่ายังงั้นเถอะ

เจ้าหน้าที่ตำรวจของไอร์แลนด์ได้ดำเนินการสอบสวนหาแฟนบอลลิเมอริกโดยทางสโมสรลิเมอริกได้ออกมารับความผิดพลาดที่เกิดขึ้น และได้เร่งตรวจดูกล้องวงจรปิดเพื่อหาผู้กระทำผิด และหากเจอตัวก็จะสั่งแบนห้ามเข้าสนามมาชมเกมอีกในอนาคต พร้อมเตรียมส่งให้เจ้าหน้าที่ตำรวจสอบสวนและลงโทษต่อไป

น่าเสียดายที่เมืองลิเมอริกนี้เป็นเมืองที่มีชื่อเสียงมาแต่โบราณเรื่องการมีอารมณ์ขันของชาวเมืองที่เป็นแหล่งเริ่มต้นของ "กลอนลิเมอริก" ซึ่งเป็นกลอนตลกสั้นๆ มีลักษณะเป็นกลอนแบบนี้

The limerick packs laughs anatomical

In space that is quite economical.

But the good ones I′ve seen

So seldom are clean

And the clean ones so seldom are comical.

พากษ์ไทยคือ "กลอนลิเมอริกเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ เป็นกลอนสั้นๆ แต่ที่ดีจริงๆ มักจะหยาบโลน หากไม่ทะลึ่งก็มักไม่ตลก"

ผู้เขียนเคยผ่านไปที่เมืองลิเมอริก ประเทศไอร์แลนด์ มาเมื่อ 20 ปีที่แล้ว เมื่อได้เรียนรู้เรื่องกลอนลิเมอริกเข้าก็ชอบอกชอบใจพาโลนับญาติกับพวกชาวเมืองลิเมอริกไปเลย เนื่องจากผู้เขียนเป็นคนโคราชชอบฟังเพลงโคราชมาแต่เด็ก ซึ่งลักษณะของเพลงโคราชก็คือลำตัดนั่นเอง แต่มันก็คล้ายกับกลอนลิเมอริกนั่นแหละคือหากไม่โลนหน่อยๆ มันก็ไม่มันส์ อย่างว่า

ครับ! คนที่มีอารมณ์ขันคือคนที่ชอบและมั่นใจในตัวเองจึงไม่ถือสาเรื่องการที่ตัวเองจะถูกทำให้เป็นตัวตลก ตรงข้ามกับคนที่ริษยานั้นคือคนที่ไม่มั่นใจและไม่เชื่อในคุณค่าของความเป็นคนของตนเองจึงต้องหาเรื่องดูหมิ่นเหยียดหยามคนอื่นอยู่ร่ำไป